Instytut Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego

Archeologiczne badania wraków statków wiślanych

W Warszawie prowadzone są archeologiczne badania podwodne wraków statków zalegających na dnie Wisły. Są to duże, dobrze zachowane jednostki oznaczone roboczo jako W1, W2 oraz W10. Największy z nich wrak – W2 mierzy ponad 20 metrów. Wstępne datowanie na podstawie pobranych próbek dało sensacyjne wyniki - jeden z wraków pochodzi z epoki jagiellońskej (C14: lata 1388-1456).
Szykują się miesiące fascynujących prac.
Tegoroczne badania mają na celu potwierdzenie datowania, określenie zasięgu stanowisk, zarejestrowanie danych do analizy typu i miejsca budowy jednostek. Mamy nadzieję, że to początek dużego projektu badawczego zakończonego wydobyciem, konserwacją i wyeksponowaniem zabytków. Ze względu na wiek i położenie stanowisk jest to sensacja na skalę europejską.

Projekt otrzymał wsparcie Biura Kultury Miasta st. Warszawa.

Dawna tradycja żeglugi śródlądowej jest tematem dotychczas słabo zbadanym. Znaleziska wraków łodzi i statków rzecznych to odkrycia przypadkowe. Szansa na zmianę stanu wiedzy pojawiła w sezonie nawigacyjnym 2015, kiedy niska woda Wisły odsłoniła liczne zabytki archeologiczne zalegające w nurcie rzeki. Analiza zdjęć lotniczych, wyniki badań sonarowych prowadzonych przez dr. hab. Huberta Kowalskiego, informacje dostarczone przez Zarząd Mienia oraz prowadzona przeze mnie prospekcja terenowa pozwoliła na inwentaryzację wraków 12 jednostek rzecznych zalegających na odcinku 25 kilometrów Wisły, od mostu Świętokrzyskiego do okolic Rajszewa.
Trzy najciekawsze znaleziska to wraki dużych statków zalegających na dnie Wisły w obrębie administracyjnym miasta stołecznego Warszawy.
Występująca w lecie 2016 kolejna susza hydrologiczna dała okazję do przeprowadzenia oględzin wraków potwierdzających wielką wartość znalezisk.

W tym sezonie prace będą prowadzone do końca listopada.

Fot. Marek Zawadka